Elke maand kunnen de VABS-leden het woord van hun voorzitster Lut Bellegeer lezen in ‘Voor u, mevrouw’.
Land- en tuinbouwsector verdient respect!
Een Amerikaanse secretaris voor landbouw heeft volgens mij een juiste analyse gemaakt. Hij zegt:
”Iedereen van ons die geen boer is, is geen boer omdat er nog boeren zijn…
Wij delegeren de verantwoordelijkheid om onze families te voeden aan een heel klein percentage van onze bevolking. Daardoor kunnen wij advocaten, economisten, ambtenaren, politici zijn dank zij die weinige landbouwers. Iedereen is bijgevolg vrij om te doen met zijn leven wat hij zelf wil. Er is voedsel genoeg in de warenhuizen aan een zeer schappelijke prijs. We moeten niet meer bezig zijn met de voedselbevoorrading van ons gezin. Als we boodschappen gedaan hebben houden we nog genoeg geld over om er een goed leven op na te houden. De weinige landbouwers die er nog zijn verdienen daarom ongelooflijk veel respect!”
We zeggen het zelf, hij heeft gelijk. Het is geen honderd jaar geleden dat ook bij ons mensen druk bezig waren met hun moestuintje om hun gezin in een extra groenten- en fruitvoorraad te voorzien! Onze grootouders kunnen meestal nog vertellen wanneer de eerste tractor op het erf verscheen, wanneer de eerste koeien met de machine gemolken werden, wanneer de laatste pikbinder vervangen werd door grote oogstmachines, wanneer de eerste boontjes en erwten met de machine geplukt werden (voorheen zaten daarvoor soms dertig mensen op het veld, ook kinderen tijdens de schoolvakantie). De blikken doosjes van Marie Thumas zijn nog heel recente geschiedenis en grotendeels vervangen door de huidige diepvriesindustrie. Ik herinner mij nog levendig hoe onze buurvrouwen kwamen helpen op de boerderij van mijn vader om met de hand het onkruid in de bieten, de cichorei en de aardappelen onder controle te houden! Dit uiteraard in de tijd van “moeders aan de haard”.
Wij kunnen ons elke dag ergeren aan het gebrek aan kennis van stedelingen over onze landbouw van vandaag. Wij willen niet meer terug naar Bokrijk! Veel consumenten hebben wel ergens een of andere klok horen luiden maar weten meestal niet waar de klepel hangt! Iedereen heeft een mening over hoe er aan landbouw moet gedaan worden. Ook Colruyt , een grootdistributeur, heeft een boerderij gekocht. Ze willen meer garantie over de aanlevering van hun bioproducten. Daarvoor gaan ze op hun boerderij een “zelfstandige” bioboer aantrekken. Als het over leveringscontracten zal gaan zoals in de aardappelsector – vaste hoeveelheden en prijzen met het risico op misoogsten voor de landbouwer – dan zijn we goed op weg terug naar de middeleeuwen. Hoeveel productievrijheid gaan ze hem/haar geven? Zal deze harddiscounter wel wakker liggen van het geluk van zijn lijfeigenen? De toekomst zal het ons wel leren…
Lut Bellegeer
Voorzitster VABS
vabsvzw.wordpress.com 